Nie dobrze jak za dobrze ...

Obudziłam się dziś w innej rzeczywistości.
Od dziś po roku znowu jestem osobą bezrobotną. Narzekałam na tą pracę, że monotonna, że poniżej moich kwalifikacji, że kiepsko płatna. No ale była, co miesiąc przelew na konto wpływał. No cóż nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, szukam nowej i powiem wam jestem dobrej myśli. Choć jak się dowiedziałam, że nie przedłużą mi umowy to byłam załamana. Miałam dwa dni wyjęte z życia. Z jednaj strony to że straciłam pracę, a z drugiej w jaki sposób się o tym dowiedziałam i jak mnie potraktowano (ale to już zupełnie inna historia).

A tak swoją drogą to dziwne jest to życie. Po cudownych wakacjach, pełnych pozytywnych emocji, bardzo aktywnych. Tego roczne wakacje bardzo pozytywnie mnie do życia nastawiły, a tu nagle wszystko zaczęło się walić. Naprawdę ciężko wyciągnąć coś pozytywnego z ostatniego miesiąca życia.
Mamy pewne rodzinne problemy.
Była groźba likwidacji mojego kierunku nauki, koniec końców stanęło na tym, że kierunek zostanie, ale będzie płatny. Został mi jeden semestr nauki, przecież teraz nie zrezygnuje.
Boleśnie dopadł mnie koszmar mojego mieszkania.
Samochód nam zaczął odmawiać posłuszeństwa, trochę się nie dziwię w te wakacje woził nas po kraju i ani razu nie zawiódł, więc teraz trzeba trochę włożyć w jego renowację.
Potwornie zaczął mi dokuczać mój kręgosłup, choć tu podejrzanym jest stres, żyję ostatnio w potwornym napięciu.
A na koniec złego jeszcze ta cholerna praca, a raczej jej brak.
I to są tylko te największe problemy, drobnymi niepowodzeniami głowy wam zawracać nie będę.