"Chociaż życie ciąży, a psychika siada nie mogę się poddać tak moja zasada"

Miało być o pracy, ale nie chyba jeszcze na to za wcześnie, miałam dwa tygodnia zaczekać na rozwinięcie się sytuacji i te dwa tygodnie właśnie minęły. Mam cały weekend na przemyślenia w tej sprawie.

Czy ja wam już kiedyś mówiłam, że bywam wariatką, ba jestem wariatką. Bardzo często robię rzeczy, które są dalekie od rozsądku dorosłej kobiety. Mimo, że życie mnie nie rozpieszcza lubię zaszaleć i mam wszystko i wszystkich gdzieś. Nie zrozumcie tego źle, ale kiedy w życiu najbardziej potrzebowałam pomocy ludzie się ode mnie odsuwali. Dlatego teraz mam w nosie co o mnie mówią i myślą. Większości z nich nie ma pojęcia jak żyję, nie wie nic o moich codziennych problemach, nie wiedzą jak wygląda moje życie w czterech ścianach. I tak naprawdę nie mają prawa mnie oceniać i mówić mi co mam robić. Wychodząc na ulicę zakładam uśmiechniętą maskę na twarz i wszystkim na około mówię, że jest cudnie.

Przyszedł taki czas w moim życiu, że stanęłam przed murem. Nie widziałam dla siebie przyszłości w tym świecie. Wtedy mocno w ten mur uderzyłam głową i się ocknęłam. Wiedziałam, że nic się już nie zmieni, mam tu na myśli to, że w końcu dotarło do mnie iż już nigdy więcej nie będę chodzić, nie stanę na własne nogi. Już zawsze będę osobą na wózku i zawsze ludzie będą musieli patrzeć na mnie z góry, a ja mocno zadzierać głowę by spojrzeć im prosto w oczy. Wtedy doszłam do wniosku, że albo zrobię coś ze swoim życiem, albo umrę. Musiałam coś zrobić, żeby moje życie nie stało się tylko wegetacją.

Dziś mimo, że czasami nastręcza mi to wielu nerwów, bo jednak świat nie jest przystosowany dla wózkowiczów. Oczywiście jest lepiej, ale jeszcze dużo brakuje. Regularnie chodzę do fryzjera, co dziecinnie robię sobie makijaż, maluje paznokcie najlepiej jaskrawo jak tylko się da, mimo, że po jednym dniu jazdy na wózku paznokcie trzeba malować od nowa . Zakładam bluzki z dekoltem. Uśmiecham się najszerzej jak tylko umiem . Co roku jeżdżę na wakacje, wyjeżdżam również na różnego rodzaju wyjazdy szkoleniowe, rehabilitacyjne, integracyjne. Chodzę na imprezy i nie stronię od zabaw i alkoholu. Piję i tańczę jak wszyscy. Chadzam na wszystkiego rodzaju koncerty , które tylko mi się trafią. Chodzę na przedstawienia, do kina. Staram się robić wszystko to co robi normalna kobieta. Po prostu żyję.

A piszę to wszystko nie po to, żeby się chwalić jak to ja jestem super hiper ekstra. Ten post jest podbudową do następnego wpisu.